Օրերս Հայաստանում տեղի ունեցավ Մանկապատանեկան կինոյի և անիմացիայի առաջին միջազգային փառատոնը: Այն երևանցի և գյումրեցի հազարավոր երեխաների հնարավորություն տվեց մեծ էկրանին դիտելու Հայաստանի, Ռուսաստանի, Ֆրանսիայի, Իրանի և Գերմանիայի կինեմատոգրաֆիստների վերջին տասը տարիներին նկարահանած անիմացիոն և լիամետրաժ ֆիլմեր: Փառատոնի պատվավոր հյուրերի թվում էր ՌԴ Ժողովրդական արտիստ, «Մոսֆիլմ» կինոստուդիայի գլխավոր տնօրեն Կարեն Շահնազարովը: – Կինոյի ճգնաժամը ինչ-որ ձևով անդրադարձե՞լ է ձեզ վրա:
– Քանի~ տարի է անցել, իսկ մենք դեռ «ճգնաժամ» ենք ասում: Սա արդեն ճգնաժամ չէ: Կյանք է, որտեղ ավելի դժվարությամբ են լուծվում տարբեր հարցեր: Բարեբախտաբար, այս ամբողջ ընթացքում ես աշխատել եմ, նկարել: Հիմա էլ` հենց այստեղ, Սաշա Բորոդյանսկու հետ գրում-վերանայում ենք մի նոր սցենար: Բայց դա Հայաստանի հետ կապ չունի:
– Ի՞նչ է փոխվում ռեժիսորի հոգեբանության մեջ տնօրեն դառնալուց հետո:
– Արմատապես ոչինչ: Մեկը մյուսին օգնում է: Իբրև տնօրեն ես ամեն ինչ անում եմ, որ ռեժիսորները, նրանց թվում և ես, ավելի հարմար պայմաններում աշխատեն:

– Կինոն ոչ միայն արվեստ է, այլև արտադրություն: Եվ տեխնիկական հագեցվածությունն այստեղ բնավ էլ երկրորդական դեր չի խաղում:
– Մեր ստուդիան այդ առումով այսօր լիովին համապատասխանում է եվրոպական չափանիշներին: Նախկին Միության տարածքում «Մոսֆիլմը» միակ ստուդիան է, որտեղ ձայնագրությունը կատարվում է «Դոլբի» և «Սերաունդ» համակարգերով: Իսկ սա ժամանակակից կինոթատրոններում ցուցադրվելու ամենագլխավոր չափանիշներից մեկն է: Այդ և ոչ միայն այդ պատճառով մենք բազմաթիվ պատվերներ ենք ստանում: Երբեմն ստիպված ենք լինում աշխատել նաև գիշերները: Այսօր «Մոսֆիլմում» նկարահանվում է ռուսաստանյան ամբողջ կինոարտադրանքի 70%-ը: «Մոսֆիլմում» այսօր նկարահանվում է 90 ֆիլմ` չհաշված գովազդային ու երաժշտական տեսահոլովակները, նմանատիպ այլ արտադրանքը: 60%-ը միայն հեռուստասերիալներն են, ի վերջո` «դրանք էլ մարդ են»: Արդեն 10 տարի մենք ոչ մի կոպեկ չենք ստացել պետբյուջեից, գլուխներս պահում ենք ինքնաֆինանսավորմամբ:

– Ձեր շատ ֆիլմեր անորոշ վերջաբան ունեն: Դա Ձեր կենսական դիրքորոշումո՞վ է պայմանավորված:
– Դա պայմանավորված է նրանով, որ կյանքն ինքն անվերջ է: Չունի որոշակի ավարտ: Եվ դրանում է ողջ հմայքը: Այդ պատճառով էլ ինձ համար ֆինալի որոշակիությունը կարծես թե չի համապատասխանում իրականությանը: Այսինքն` դա չի կարող ճիշտ լինել:
– Իսկ ձեր կարծիքով, ի՞նչ է ռեժիսորական շտամպը, և պետք չէ՞ արդյոք դրանից խուսափել:
– Շտամպն էլ պետք է ոչ միանշանակ ընդունել: Ով ոչինչ չունի, նա շտամպներ էլ չի կարող ունենալ:

Եթեր N 46 (392) 15.11.01.