Նոյեմբերի 7-11-ը Երևանում և 8-10-ը Գյումրիում տեղի է ունենալու Մանկապատանեկան և անիմացիոն ֆիլմերի առաջին միջազգային փառատոնը Հայաստանում: Այն կազմակերպվել է հիմնականում «Երջանիկ սերունդ» հայաստանյան բարեգործական հիմնադրամի կողմից, որը Ռոլան Բիկովի հիմնադրամի ներկայացուցչությունն է Հայաստանում: Փառատոնի կազմակերպման գործում իրենց մասնակցությունն են ունեցել նաև Ռոլան Բիկովի հիմնադրամը, «Մոսկվա» կինոթատրոնը, «Շիրակ» միջազգային կազմակերպությունը: Փառատոնի օրերին կցուցադրվեն Հայաստանում, Ռուսաստանում, Ֆրանսիայում, Գերմանիայում, Իրանում արտադրված անիմացիոն և խաղարկային ֆիլմեր, որոնք նկարահանվել են վերջին 10 տարիներին: Փառատոնը կրում է բարեգործական բնույթ: Այդ առթիվ Մոսկվայից Երևան է ժամանել բավական ներկայացուցչական մի խումբ, այդ թվում` Կարեն Շահնազարովը («Մոսֆիլմի» գլխավոր տնօրեն, կինոռեժիսոր, ՌԴ Ժողովրդական արտիստ), Բորիս Գրաչևսկին («Երալաշ» մանկապատանեկան կինոհանդեսի գլխավոր տնօրեն), Գարի Բարդինը (անիմացիոն ստուդիայի գեղարվեստական ղեկավար և տնօրեն) և ուրիշներ:
Փառատոնի բացման օրը` նոյեմբերի 7-ին, «Մոսկվա» կինոթատրոնի փոքր դահլիճում մամուլի ասուլիս էր հրավիրվել: Պետք է առանձին նշել, որ Կարեն Շահնազարովը բերել է իր վերջին ֆիլմը, որը կոչվում է «Թույներ կամ թունավորումների համաշխարհային պատմություն»: Նա իր ելույթում արդեն ասել էր, որ վերջին անգամ Հայաստանում եղել էր 1986թ., երբ ներկայացրել էր այստեղ «Ձմռան երեկոն Գագրայում» կինոնկարը: Պատասխանելով այս հարցին` նա փոքր-ինչ հեգնական ոճով ասաց. «Մոսֆիլմի» գործերը, կարելի է ասել, բավական լավ են, նույնիսկ կարելի է ասել` շատ լավ են: «Մոսֆիլմն» այս օրերին աշխատում է 90 ֆիլմերի վրա, դրանց մեջ չեն մտնում գովազդների, հոլովակների, ահռելի քանակությամբ հարակից արտադրության նկարահանումները: Դրանց մեջ 60%-ը կազմում են հեռուստասերիալները, բայց հեռուստասերիալները նույնպես կինոարտադրանք են: Ես բավական զգույշ ասեմ, որ չգիտեմ` ինչ կլինի եկող տարի, սակայն այսօր «Մոսֆիլմն» այնքան է ծանրաբեռնված, որ ստիպված ենք աշխատել նաև գիշերները: Ֆինանսավորումը մասամբ կատարվում է նաև պետականորեն, մեծ է մասնավոր ներդրումների տոկոսը, ֆինանսավորում են հեռուստաալիքները: Պետական բյուջեից «Մոսֆիլմն» արդեն 10 տարի է` ոչ մի կոպեկ չի ստանում, այլ գոյատևում և զարգանում է այն միջոցներով, որոնք ինքն է վաստակում: Այսօր կինո նկարելը հետևյալ սխեման ունի: Օրինակ, կինոռեժիսորը պետկինոյից ֆինանսավորվում է ֆիլմ նկարելու համար, դրանից հետո նա այդտեղ կարող է ներգրավել նաև մասնավոր կապիտալ, դրանից հետո այդ ռեժիսորն ազատ է կինոստուդիան ընտրելու գործում: Նա կարող է իր ֆիլմը նկարել Գորկու անվան ստուդիայում, «Լենֆիլմում» կամ այլուր: Կինոնկարահանման ծրագրեր կան, որոնք «Մոսֆիլմն» ինքն է ֆինանսավորում»: Մամուլի ասուլիսից հետո տեղի ունեցավ փառատոնի բացման արարողությունը, որից հետո ցուցադրվեցին «Երալաշ» ֆիլմաշարի «Հրաժեշտ զենքին» փոքրիկ պատումը և «Ադաջիո» անիմացիոն կինոնկարը: «Ադաջիոն» հատկապես բուռն ընդունվեց երևանյան հանդիսատեսի կողմից երևի նաև այն պատճառով, որ դրա գլխավոր թեման «գնա մեռի, արի սիրեմ» մոտիվն էր, որտեղ պատրաստ են կեղտոտել, սպանել, իսկ ոչնչացնելուց հետո սրբացնել իրենց զոհին: Մեզ հաջողվեց առանձին հանդիպել և զրույց ունենալ Կարեն Շահնազարովի հետ: – «Մոսֆիլմն» այսօր թողարկում է ռուսաստանյան ողջ կինոտեսաարտադրության մոտ 70%-ը: – Ի՞նչ միջազգային հաջողությունների են հասել «Մոսֆիլմի» արտադրած կինոնկարները, որոնց թվում նաև Ձեր ֆիլմերն են: – Ձեր նշանակումով «Մոսֆիլմը» ձե՞ռք բերեց, թե՞ կորցրեց ինչ-որ բան: Ի՞նչ եք կարծում: Կարեն Շահնազարովի կողքին մեր զրույցի ընթացքում կանգնած էր նրա որդին` Վանյան: Հետաքրքրվեցի, թե նրա անունը Իվա՞ն է, թե՞ Հովհաննես, պարզվեց` Իվան: Հարցրի, թե ինչ է տեսել Երևանում: Պարզվեց` ոչինչ, բացի կինոթատրոնից ու կինոցուցադրումներից: Առաջարկեցի, որ հորից պահանջի` իրեն տանի Էջմիածին, Գառնի, Գեղարդ և Սևան: Կարեն Շահնազարովը խոստացավ:
|
«Ես համադրում եմ ադմինիստրատիվ և ստեղծագործական աշխատանքը»
|